یکی از موضوعات مهم و مورد توجه در زمینه حسابرسی و اعتبار بخشی به صورت های مالی، بحث کیفیت کار حسابرسی و به دنبال آن تعیین حق الزحمه حسابرسان است. سازمان بورس و اوارق بهادار موسسات حسابرسی معتمد را به چهار طبقه "اول" ، "دوم" ، "سوم" و "چهارم" رتبه بندی کرده است و این رتبه بندی موسسات حسابرسی بیانگر آن است که کیفیت کار موسسات طبقه "اول" نسبت به سایر طبقات بالاتر است. با این وجود پژوهش های قبلی انجام شده در زمینه کیفیت کار حسابرسان بر مبنای این رتبه بندی بیان گر آن است که کیفیت کار حسابرسان طبقه "اول" بالاتر از سایر طبقات نیست. از این رو یک سئوال پژوهشی مطرح می شود که آیا موسسات حسابرسی طبقه "اول" علی الرغم اینکه کیفیت کار آنها با سایر طبقات تفاوت قابل ملاحظه ای ندارد حق الزحمه بالاتری را از صاحبکاران خود دریافت می کنند؟ برای این منظور، ۶۰۰ سال- شرکت (۱۰۰ شرکت برای ۶ سال) مشاهده جمع آوری شده از صورتهای مالی سالیانه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۳ مورد آزمون قرار گرفته اند. نتایج برازش رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که موسسات حسابرسی معتمد طبقه "اول" حق الزحمه بالاتری نسبت به موسسات حسابرسی معتمد سایر طبقات از صاحبکاران خود دریافت می کنند. به عبارت دیگر یافته های این پژوهش حاکی از آن است که حسابرسان حتی در یک بازار حسابرسی نامساعد (بازاری که تقاضای مناسبی برای حسابرسی با کیفیت وجود ندارد و ریسک دادخواهی علیه حسابرس بالا نیست) نیز براساس تئوری "تمایز قیمت براساس کیفیت" می توانند حق الزحمه بالاتری دریافت کنند.
واژگان کلیدی: رتبه موسسات حسابرسی، حق‌الزحمه حسابرسی
